الف . انتخاب زاويه صحيح : چنانكه گفته شد نخستين راه براي به دست آوردن پرسپكتيو همان انتخاب زاويه صحيح دوربين و فاصله كانوني است . اين دو بايد به گونه اي انتخاب شوند كه بيشترين همگرايي خطي را بدون اعوجاج ايجاد كنند . هنگام فيلم برداري از يك نماي درشت صورت ، بهترين تصوير زماني به دست مي آيد كه صورت به اندازه 45 درجه نسبت به دوربين چرخش داشته باشد . اين حالت را زاويه ( سه چهارم نسبت به دوربين) مي گويند . اگر جلو وپهلوي صورت خوب نورپردازي شود ، گردي صورت مشخص شده و چشم ها به خوبي و كاملا نشان داده مي شوند . اين تاكتيك در تصويرسازي و كميك توسط طراح و طرز نگاه او به موضوع ، بسيار راحت تر از دنياي سينما قابل دسترسي است . درنما هاي دور نيز اگر شخصيت داستان در مقابل بيننده به صورت پز سه چهارم قراربگيرد و درخط اريب نسبت به او حركت كند ، مناسب تر است و تصويرداراي پرسپكتيو خواهد بود . تصاويرطراحي شده در خصوص كميك بنا به تشخيص طراح مي توانند جهت به دست آوردن فضاهاي مورد نياز آن گونه خلق شوند كه بيننده حضور يك لنز به طور مثال وايد را حس كند و اعوجاج و دفرماسيون حاصل از آن را نيز ببيند .
ب. زاويه به علاوه زاويه : مي توان با نگاه كردن به موضوع از ارتفاع بالا به ايجاد پرسپكتيو كمك كرد، زيرا بااستفاده از اين نوع ديد، خطوط عمودي لريب ديده شده و ايجاد بعد در مسافت را تشديد كرده وعناصر و اسيا در محل استقرار خود برجسته تر به نظر خواهند رسيد و بين شخصيت ها و زمينه تفكيك بيشتري ايجاد مي شود و باعث مي شود سطوح بيشتري از موضوع قابل نمايش بوده و سه بعدي به نظر برسد . زاويه به علاوه زاويه ، حالت مسطح بودن رااز بين مي برد . در اين حالت خطوطي كه پرسپكتيو كمپوزيسيون را تشكيل مي دهد ، مشخص تر مي شوند و خطوط موازي دردوردست همگرانشان داده شده و بعد مسافت را مشخص مي كنند . اگر نقطه ديد درارتفاع زيادي قرارداشته باشد واز آنجا خيابان و يا جاده و يا مجتمع هاي صنعتي و مكان هاي وسيع ديده شوند، پرسپكتيو خطي بيشتر و خطوط همگرا جالب تر به نظر خواهند رسيد وعمق تصوير افزايش مي يابد . توجه داشته باشيد كه بالا بردن و يا پايين آوردن زاويه ديد طراح بايد به مقدار جزئي انجام گيرد . بااين عمل مي توان زمينه پشت نما رانيز اصلاح كرد . وقتي كه جابه جايي و تغيير دادن اشيا و مناظر پشت موضوع امكان نداشته باشد ، براي حذف آن ها مي توانيد با پايين آوردن مختصر زاويه ديد طراح ، عناصر پشت موضوع را حذف كنيد .
پ. خطوط متقارب : دو خط موازي در بعد مسافت حالت همگرا دارند و در دوردست آن قدر به يكديگر نزديك به نظر مي رسند كه بيننده آن دورا به صورت يك خط مي بيند . براي مثال مي توان از خط آهن نام برد كه دو خط آهن افقي در دوردست به صورت يك خط به نظر مي رسند . يكي از طرق نشان دادن عمق در تصوير ، استفاده از همين خطوط متقارب ، است زيرا خطوط همگرا ايجاد پرسپكتيو مي كنند و تما شاگر متوجه مسافت مي شود .
144
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0